TDC is een programma van Enabel, het Belgisch Ontwikkelingsagentschap.
“De COVID-19-crisis heeft de kwetsbaarheden van onze economie en van niet-gereguleerde globale toeleveringsketens pijnlijk blootgelegd… We moeten ervoor zorgen dat verantwoord zakendoen en duurzame toeleveringsketens de norm worden, een strategische oriëntatie voor bedrijven,” zei didier Reynders tijdens een webinar over due diligence.
Nu de Europese Commissie op het punt staat de komende maanden te beginnen met de ontwikkeling van een nieuwe “alomvattende strategie voor textiel”[1], heeft een
Op 9 mei is het World Fair Trade Day. Een speciale editie. Want we vieren die allemaal in ons kot en binnenkort ook weer in de winkel. Kies nu volop voor fair trade en wees dubbel solidair, met de producent én met de handelaar! Doe mee aan de fotowedstrijd en toon ons en de rest van de wereld dat jij kiest voor fair trade.
De cosmeticasector doet heel hard zijn best om het vertrouwen van de consument te winnen inzake duurzamheid nadat de voorbije jaren heel wat commotie ontstond over dierproeven bij het testen, toxische stoffen en microplastics in de producten en over het gebrek aan transparantie. Heel veel cosmeticamerken beweren natuurlijk of biologisch te zijn. Maar is dat wel zo?
Sinds de jaren 90 is de bloemenmarkt geglobaliseerd. In 2013 werd het Floriculture Sustainability Initiative (FSI) opgericht met als doel dat in 2020 90% van de internationaal verhandelde bloemen uit duurzame teelt zou komen. De slowflowerbeweging gaat nog verder.
Diamanten blinken niet altijd. In de jaren 80 en 90 bleven een aantal conflicten in Afrika eindeloos aanslepen omdat de strijdende partijen hun wapengekletter financierden met de verkoop van diamanten. Ondertussen werden heel wat initiatieven genomen.
In Burundi runnen Denise Nzeyimana en Adélard Nkeshimana het bedrijf IDEP dat zonnebloemolie produceert. Sinds 2017 wordt hun bedrijf gecoacht door het Trade Development Centre. Een terugblik op een ondernemerservaring en de indrukwekkende vooruitgang die het bedrijf heeft geboekt.
Het recht op een eerlijke en lonende prijs is niet alleen een strijd voor de boeren op het zuidelijk halfrond. In het Waals Gewest heeft het Producentencollege een label ‘Prix Juste Producteur’ in het leven geroepen om de actoren in de keten te responsabiliseren.
Wat brengt de kleine boeren uit het noordelijk en zuidelijk halfrond samen? Veel meer dan we denken. Liefde voor het land en de strijd voor een eerlijker loon behoren daar zeker toe. Bovendien zijn Nathalie en Djakaridja het levende bewijs dat ons voedselmodel gebaseerd is op een wereldwijde onderwaardering van de boerenstiel. Een gesprek
TDC heeft een marktstudie laten uitvoeren over wilde geneeskrachtige en aromatische planten met potentieel voor een verhoogde levensstandaard van producenten en natuurbehoud. Met deze studie anticiperen we op de toenemende mogelijkheden voor deze producten in de voedings-, cosmetische en farma-industrie.
Duurzaam reizen voor jong en oud met een flinke dosis avontuur: daar staan Joker en Anders Reizen voor. Daarnaast geven zusterorganisaties ViaVia Tourism Academy en Karavaan samen vorm aan het maatschappelijk verantwoorde luik van de organisatie. Duurzaamheidscoördinator Greet Huybrechts heeft Joker mee zien uitgroeien tot een touroperator met negen reiskantoren in Vlaanderen en trotse eigenaar van een Travelife-certificaat.
Nippend van een Mongozo, een Afrikaans fairtradebiertje op basis van banaan, doet Peter Raymaekers de krachtlijnen van het Leuvense Wereldcafé uit de doeken. Dit unieke concept bestaat intussen al tien jaar. De succesformule? De eigenzinnige combinatie van een bedrijf in de vorm van een coöperatie en een vereniging die gesteund wordt door wel negentig vrijwilligers.
Weinig landen ter wereld kennen een grotere natuurlijke en culturele rijkdom dan Ecuador. Met het kwartet kust, sierra, amazone en Galapagos beschikt het land over vier ecosystemen met een enorme biodiversiteit. Een kwart van de bevolking is inheems met tradities die eeuwen teruggaan. Het groeiende zelfbewustzijn van die indígenas maakt van Ecuador een pionier in de ontwikkeling van communautair toerisme.
Het zijn cijfers om van te duizelen: één gouden ring zorgt voor 20 ton hoogtoxisch afval en een verbruik van 50.000 liter zoet water. Bovendien zijn mijnbouwbedrijven zelden kampioen in respect voor de lokale bevolking.
Met een omzet van 500 miljard dollar en 250 miljoen werknemers is de toeristische sector een van de belangrijkste economische activiteiten op deze planeet. Heel vaak zijn de inkomsten ongelijk verdeeld en lijdt het milieu zwaar onder die massale volksverhuizingen. Welk alternatief biedt ‘duurzaam toerisme’ en hoe verzoen je de drie klassieke P’s van duurzame ontwikkeling (people, planet, profit) met de P van pleasure?
In tegenstelling tot vele van zijn buurlanden telt Senegal een zeer grote lokale visserijsector die een essentiële rol speelt in de lokale voedselzekerheid. Maar de tienduizenden vissers zijn met te veel en moeten de zee delen met buitenlandse concurrenten en Russische piraten, waardoor de visbestanden dramatisch dalen.
Gelukkig blijven de Senegalese regering en de vissersorganisaties niet bij de pakken zitten.
In 2007 riep de Britse minister van Internationale Samenwerking Hilary Benn consumenten op om Nederlandse bloemen geteeld in serres links te laten liggen en Keniaanse rozen te kopen.
Zijn argumenten: beter voor het milieu en goed voor de werkgelegenheid en de ontwikkelingskansen van het land. Maar klopt dat wel? Hoe duurzaam zijn geteelde bloemen uit het Zuiden en hoe kwalitatief zijn de werkomstandigheden? En waar staat fair trade in dit verhaal?
Fair trade heeft zich de afgelopen veertig jaar ontpopt tot een krachtig ontwikkelingsmodel, gebouwd rond een kop koffie uit Latijns-Amerika en een reep chocolade van Afrikaanse cacao. Op die manier bestrijden we al consumerend de ongelijkheid tussen Noord en Zuid. Maar zijn boeren van bij ons niet even grote slachtoffers van het heersende landbouwmodel? Heeft een Griekse boer niet evenveel recht op een eerlijke prijs voor zijn product? Vragen die al langer leven in de Europese fairtradebeweging, maar de afgelopen jaren tot steeds meer concrete initiatieven hebben geleid.
Weinig teelten zijn zo arbeids- en tijdsintensief als vanille, na saffraan de duurste specerij ter wereld. Toch levert dit de boeren in Madagaskar en elders weinig meer op dan bittere armoede. De keten is complex en de concurrentie van synthetische vanille is moordend. Gelukkig zijn er ook vanilleproducenten die hoopvol naar de toekomst kijken, dankzij fair trade.
