TDC is een programma van Enabel, het Belgisch Ontwikkelingsagentschap.
Diamanten blinken niet altijd. In de jaren 80 en 90 bleven een aantal conflicten in Afrika eindeloos aanslepen omdat de strijdende partijen hun wapengekletter financierden met de verkoop van diamanten. Ondertussen werden heel wat initiatieven genomen.
In Burundi runnen Denise Nzeyimana en Adélard Nkeshimana het bedrijf IDEP dat zonnebloemolie produceert. Sinds 2017 wordt hun bedrijf gecoacht door het Trade Development Centre. Een terugblik op een ondernemerservaring en de indrukwekkende vooruitgang die het bedrijf heeft geboekt.
Het recht op een eerlijke en lonende prijs is niet alleen een strijd voor de boeren op het zuidelijk halfrond. In het Waals Gewest heeft het Producentencollege een label ‘Prix Juste Producteur’ in het leven geroepen om de actoren in de keten te responsabiliseren.
Wat brengt de kleine boeren uit het noordelijk en zuidelijk halfrond samen? Veel meer dan we denken. Liefde voor het land en de strijd voor een eerlijker loon behoren daar zeker toe. Bovendien zijn Nathalie en Djakaridja het levende bewijs dat ons voedselmodel gebaseerd is op een wereldwijde onderwaardering van de boerenstiel. Een gesprek
Ter gelegenheid van de Week van de Fair Trade lanceerde de ngo Miel Maya Honing een koffertje met streek- en wereldhoning. Een uitgelezen kans om authentieke en smakelijke producten te ontdekken maar ook om meer te weten te komen over hun oorsprong en geschiedenis.
In 2005 behaalde Gent als eerste Belgische centrumstad de titel FairTradeGemeente. Drie jaar won de stad de allereerste titel van Europese Cities for Fair and Ethical Trade Award. Daartussen legde Gent een lange weg af.
Fairtrade Belgium trekt aan de alarmbel. Producenten en arbeiders in Afrika, Azië en Latijns-Amerika worden geconfronteerd met een grote economische crisis, er is geen vangnet en ze worden blootgesteld aan grote risico’s.
Duurzame handel: trends en statistieken De situatie van duurzame markten in 2022 Dit rapport over de situatie van de duurzame markten werd voor het eerst
Kari’T Care staat voor hoogwaardige natuurlijke cosmetica gebaseerd op karitéboter. Nathalie en haar man Wassi halen hun ingrediënten in Parakou (Benin) en produceren er hier in België cosmetica en zepen van. Ontdek hun verhaal.
In 2007 riep de Britse minister van Internationale Samenwerking Hilary Benn consumenten op om Nederlandse bloemen geteeld in serres links te laten liggen en Keniaanse rozen te kopen.
Zijn argumenten: beter voor het milieu en goed voor de werkgelegenheid en de ontwikkelingskansen van het land. Maar klopt dat wel? Hoe duurzaam zijn geteelde bloemen uit het Zuiden en hoe kwalitatief zijn de werkomstandigheden? En waar staat fair trade in dit verhaal?
Fair trade heeft zich de afgelopen veertig jaar ontpopt tot een krachtig ontwikkelingsmodel, gebouwd rond een kop koffie uit Latijns-Amerika en een reep chocolade van Afrikaanse cacao. Op die manier bestrijden we al consumerend de ongelijkheid tussen Noord en Zuid. Maar zijn boeren van bij ons niet even grote slachtoffers van het heersende landbouwmodel? Heeft een Griekse boer niet evenveel recht op een eerlijke prijs voor zijn product? Vragen die al langer leven in de Europese fairtradebeweging, maar de afgelopen jaren tot steeds meer concrete initiatieven hebben geleid.
Weinig teelten zijn zo arbeids- en tijdsintensief als vanille, na saffraan de duurste specerij ter wereld. Toch levert dit de boeren in Madagaskar en elders weinig meer op dan bittere armoede. De keten is complex en de concurrentie van synthetische vanille is moordend. Gelukkig zijn er ook vanilleproducenten die hoopvol naar de toekomst kijken, dankzij fair trade.
De tijd dat de productie van bio en fair trade een zaak was van boeren in het arme Zuiden en de consumptie een zaak van rijke Noorderlingen ligt al even achter ons. In een aantal landen in het Zuiden groeit een middenklasse die openstaat voor duurzame aankopen. Op verkenning bij de startende Afrikaanse bio- en fairtrademarkt.
Consumenten associëren eerlijke handel met producten van ‘kleine boeren’, verenigd in coöperaties. Helemaal juist is dat beeld niet, want reeds in 1994 werd de eerste grootschalige theeplantage fairtradegecertificeerd. Twintig jaar later kleeft er een eerlijk keurmerk op bananen, thee, bloemen en wijn afkomstig van grote landbouwbedrijven, maar leeft de vraag of dit de juiste aanpak is volop. Centraal in de discussie staat het begrip living wage, een eerlijk, ‘leefbaar’ loon voor (seizoens)arbeiders.
Op 24 april 2013 stortte in een industriële buitenwijk van Dhaka de zes verdiepingen in van het Rana Plazacomplex. Tussen de stapels kleren voor de Europese en Amerikaanse markt werden 1138 Bengaalse arbeiders dood aangetroffen. Aziës grootste industriële ramp na Bhopal legde een foute bouwconstructie bloot, maar ook de race to the bottom in de textielsector, ditmaal met dodelijke afloop. Ondertussen zijn we anderhalf jaar later. Wat is het antwoord van overheden, bedrijven, vakbonden en ngo’s? Heeft de consument duurzame alternatieven?
Betere markttoegang voor producenten : de rode draad doorheen vier projecten van het Trade for Development Centre. Wat hebben Palestijnse coöperaties, Peruviaanse houtkappers, Boliviaanse bioboeren en Congolese koffieboeren gemeen? Dat zij een uitweg zoeken uit armoede en conflicten door hun organisaties te versterken, de kwaliteit van hun producten te verbeteren en er een markt voor te zoeken. Om die droom waar te maken krijgen ze alle vier een flinke duw in de rug van het Trade for Development Centre.
Fairtrade, het meest verspreide ethische label in de wereld, werd in 2013 in Kenia gelanceerd voor lokale consumenten. TDC financierde een studie die Fairtrade-actoren een beter beeld geeft over de kennis, mening en houding van consumenten tov Fairtrade en ethische handel in het algemeen. De studie focust op de aankoopcriteria en mediaconsumptie en geeft zo inzicht in het potentieel van Fairtradeproducten op de Keniaanse markt.
Ontmoeting met Marie-Paule Eskénazi, medeoprichtster van ‘Tourisme Autrement’. De organisatie is een vzw die eerst fungeerde als denktank en sensibiliseringsorgaan, daarna het gelijknamige salon organiseerde en nu het Greeters-netwerk, een internationale beweging van participatief toerisme, in goede banen leidt.
Het hart op de juiste plaats en uiterst gedreven, maar ook nuchter als het moet: op haar manier draagt Barbara Brugmans haar steentje bij in samenwerking met en voor vrouwen in de hele wereld. Tien jaar geleden stampte ze de faire doopsuikerwebwinkel Fairytale uit de grond. In 2010 werd ze beloond voor haar harde werk met de Be Fair Award van het Trade for Development Centre.
