TDC is een programma van Enabel, het Belgisch Ontwikkelingsagentschap.
Tighanimine is een vrouwencoöperatie in het zuiden van Marokko die eerlijke arganolie produceert. Deze olie is een felbegeerd ingrediënt in cosmeticaproducten en in de keuken. Arganolie wordt geperst uit de noten van de arganboom die een buffer vormt tegen de oprukkende verwoestijning in de regio.
Opgericht in 2003 in Agboville, even ten noorden van Abidjan, is SCINPA met vier opkooppunten voor de cacao van haar 3000 leden al jaren een gevestigde waarde in de regio. De coöperatie heeft al een hele weg afgelegd en bouwde doorheen de jarenveel krediet op, bijvoorbeeld door te investeren in gemeenschapsprojecten zoals schooltjes en waterpompen en door tijdens politieke crisismomenten consequent de belangen van de boeren te blijven verdedigen. SCINPA heeft een grote klant: Cargill. Die betaalt mee aan de Utz-certificatie en de veldscholen voor de boeren.
In Peru telen kleine boeren op traditionele wijze de ‘criollo porcelana’, een cacaovariëteit die wereldwijd door bekende chocolademakers werd opgepikt dankzij zijn fijne en delicate smaak. Deze cacao blanco wist zelfs al meerdere kwaliteitsprijzen in de wacht te slepen.
In cacaoland Ivoorkust kan je ECOOKIM met recht en reden een voortrekker noemen. De coöperatie, opgericht in 2004, is een nationale unie van ondertussen 23 lokale coöperaties verspreid over de verschillende cacaoregio’s van het land. ECOOKIM verdedigt de belangen van maar liefst 12.000 van de meest achtergestelde cacaoboeren. Haar missie is het verbeteren van de kwaliteit van hun cacao om zo de internationale markt te veroveren. In 2010 behaalde de coöperatie de Fairtradecertificatie, kort daarna volgden Utz en Rainforest Alliance.
“Waarom zou in Benin niet kunnen, wat in Frankrijk wel kan?” Met dat idee keerde Edgar Deguenon in 2008 terug na een stage in Frankrijk. Hij had er kennis gemaakt met tal van projecten rond biolandbouw en korteketenverkoop. Die zouden bovendien ook oplossingen kunnen aanreiken voor een aantal problemen waar Beninese boeren mee geconfronteerd worden, zoals het hoge gebruik van pesticiden in de velden en de gezondheidsproblemen die daar het gevolg van zijn. Of de lange ketens met vele tussenpersonen, wat leidt tot veel druk op de boeren en lage prijzen. Tien jaar later is AMAP een kleine organisatie die op zoek gaat naar een binnenlandse markt voor bioproducten en pioniert in het verbinden van producenten en consumenten.
Het woord ‘Horamama’ is in Burundi vooral bekend van een traditioneel lied dat vrouwen zingen op weg naar het veld of terug naar huis. Het betekent ‘moed’ of ‘kracht’ en moet hun vermoeidheid doen vergeten. Vandaag is Horamama de merknaam van de koffie van COCOCA, een unie van 39 coöperaties verspreid over het hele land. Koffie is de belangrijkste grondstof in Burundi.
Met 1963 als geboortejaar is COOPAKE een van de oudste coöperaties van Burkina Faso. Toen sloegen negen mangoproducenten uit het westen van het land, vlakbij de grens met Mali, de handen in elkaar om hun oogst beter te kunnen verkopen. Maar de echte start kwam pas halverwege de jaren 90, toen ze hun mango’s in ovens gingen drogen. Dat leverde werkgelegenheid op voor tientallen vrouwen, maar ook exportmogelijkheden naar Europa.
Op 80 km ten noorden van Abidjan werd in 2000 COOPARA opgericht. Deze organisatie ondersteunt 639 cacaoboeren uit de regio in de productie, de verwerking en vermarkting van hun cacao. COOPARA wil de toekomst van de cacaoproductie verzekeren door sterk in te zetten op duurzaamheid. De problemen waarmee de boeren geconfronteerd worden, zijn immers niet min: verouderde planten, een ondermaatse kwaliteit van hun cacao en een uitgedunde boerenpopulatie.
In het afgelegen district Busia in het westen van Oeganda proberen meer dan 600 boeren hun schamele inkomsten aan te vullen door middel van goudwinning. Ze werken hard in de door de boeren zelf gegraven mijngangen en verdienen erg weinig omdat ze onderworpen zijn aan gewetenloze makelaars. Bovendien is deze activiteit zeer vervuilend. Met de steun van de TDC heeft SAMA, een organisatie van mijnwerkers, haar beheer kunnen verbeteren, duurzamere (kwikvrije) productietechnieken kunnen ontwikkelen en haar toegang tot de markt kunnen verbeteren.
In het Boliviaanse deel van het Amazonebekken, meer bepaald in e laaglanden van Centraal-Bolivia ten noorden van Cochabamba, wonen de Yuracaré, een inheemse bevolkingsgroep van jagers en plukkers. Een belangrijke economische activiteit van deze kleine gemeenschappen is de pluk van wilde cacao of boscacao, onder chocolademakers gekend als een kwaliteitsproduct.
Tighanimine is een vrouwencoöperatie in het zuiden van Marokko die eerlijke arganolie produceert. Deze olie is een felbegeerd ingrediënt in cosmeticaproducten en in de keuken. Arganolie wordt geperst uit de noten van de arganboom die een buffer vormt tegen de oprukkende verwoestijning in de regio.
Opgericht in 2003 in Agboville, even ten noorden van Abidjan, is SCINPA met vier opkooppunten voor de cacao van haar 3000 leden al jaren een gevestigde waarde in de regio. De coöperatie heeft al een hele weg afgelegd en bouwde doorheen de jarenveel krediet op, bijvoorbeeld door te investeren in gemeenschapsprojecten zoals schooltjes en waterpompen en door tijdens politieke crisismomenten consequent de belangen van de boeren te blijven verdedigen. SCINPA heeft een grote klant: Cargill. Die betaalt mee aan de Utz-certificatie en de veldscholen voor de boeren.
In Peru telen kleine boeren op traditionele wijze de ‘criollo porcelana’, een cacaovariëteit die wereldwijd door bekende chocolademakers werd opgepikt dankzij zijn fijne en delicate smaak. Deze cacao blanco wist zelfs al meerdere kwaliteitsprijzen in de wacht te slepen.
In cacaoland Ivoorkust kan je ECOOKIM met recht en reden een voortrekker noemen. De coöperatie, opgericht in 2004, is een nationale unie van ondertussen 23 lokale coöperaties verspreid over de verschillende cacaoregio’s van het land. ECOOKIM verdedigt de belangen van maar liefst 12.000 van de meest achtergestelde cacaoboeren. Haar missie is het verbeteren van de kwaliteit van hun cacao om zo de internationale markt te veroveren. In 2010 behaalde de coöperatie de Fairtradecertificatie, kort daarna volgden Utz en Rainforest Alliance.
“Waarom zou in Benin niet kunnen, wat in Frankrijk wel kan?” Met dat idee keerde Edgar Deguenon in 2008 terug na een stage in Frankrijk. Hij had er kennis gemaakt met tal van projecten rond biolandbouw en korteketenverkoop. Die zouden bovendien ook oplossingen kunnen aanreiken voor een aantal problemen waar Beninese boeren mee geconfronteerd worden, zoals het hoge gebruik van pesticiden in de velden en de gezondheidsproblemen die daar het gevolg van zijn. Of de lange ketens met vele tussenpersonen, wat leidt tot veel druk op de boeren en lage prijzen. Tien jaar later is AMAP een kleine organisatie die op zoek gaat naar een binnenlandse markt voor bioproducten en pioniert in het verbinden van producenten en consumenten.
Het woord ‘Horamama’ is in Burundi vooral bekend van een traditioneel lied dat vrouwen zingen op weg naar het veld of terug naar huis. Het betekent ‘moed’ of ‘kracht’ en moet hun vermoeidheid doen vergeten. Vandaag is Horamama de merknaam van de koffie van COCOCA, een unie van 39 coöperaties verspreid over het hele land. Koffie is de belangrijkste grondstof in Burundi.
Met 1963 als geboortejaar is COOPAKE een van de oudste coöperaties van Burkina Faso. Toen sloegen negen mangoproducenten uit het westen van het land, vlakbij de grens met Mali, de handen in elkaar om hun oogst beter te kunnen verkopen. Maar de echte start kwam pas halverwege de jaren 90, toen ze hun mango’s in ovens gingen drogen. Dat leverde werkgelegenheid op voor tientallen vrouwen, maar ook exportmogelijkheden naar Europa.
Op 80 km ten noorden van Abidjan werd in 2000 COOPARA opgericht. Deze organisatie ondersteunt 639 cacaoboeren uit de regio in de productie, de verwerking en vermarkting van hun cacao. COOPARA wil de toekomst van de cacaoproductie verzekeren door sterk in te zetten op duurzaamheid. De problemen waarmee de boeren geconfronteerd worden, zijn immers niet min: verouderde planten, een ondermaatse kwaliteit van hun cacao en een uitgedunde boerenpopulatie.
In het afgelegen district Busia in het westen van Oeganda proberen meer dan 600 boeren hun schamele inkomsten aan te vullen door middel van goudwinning. Ze werken hard in de door de boeren zelf gegraven mijngangen en verdienen erg weinig omdat ze onderworpen zijn aan gewetenloze makelaars. Bovendien is deze activiteit zeer vervuilend. Met de steun van de TDC heeft SAMA, een organisatie van mijnwerkers, haar beheer kunnen verbeteren, duurzamere (kwikvrije) productietechnieken kunnen ontwikkelen en haar toegang tot de markt kunnen verbeteren.
In het Boliviaanse deel van het Amazonebekken, meer bepaald in e laaglanden van Centraal-Bolivia ten noorden van Cochabamba, wonen de Yuracaré, een inheemse bevolkingsgroep van jagers en plukkers. Een belangrijke economische activiteit van deze kleine gemeenschappen is de pluk van wilde cacao of boscacao, onder chocolademakers gekend als een kwaliteitsproduct.
